Կարդացին 23-ամյա դիզայներ Ալեքսանդրա Սիփան ստեղծում է հագուստ՝ կորսետանման տոպեր և մարմինն ընդգծող զգեստներ, անպետք լարերից: Գաղափարը ծնվել է պատահական: «Ես զբաղվում էի իմ դպրոցական ծրագրով, և ականջակալներս պոկվեցին», - ասում է Սիփան, ով այդ ժամանակ երկրորդ տարին էր, ինչ սովորում էր Լոնդոնի Central Saint Martins արվեստի և դիզայնի քոլեջում: «Ես նկատեցի, որ ականջակալի ներսում լարերը գունավոր էին: Այդ տարի արդեն հինգերորդ անգամ էի կոտրում ականջակալներս, ուստի ուզում էի գտնել դրանք կրկին օգտագործելու տարբերակ և մտածեցի դրանցից գործվածք ստեղծելու մասին»:
Այսպիսով, Սիփան մշակեց կոնցեպտ և ի վերջո ընդգրկեց այն իր ավարտական հավաքածուի մեջ: Արդյունքում ստացվեց հմայիչ A տառի ձև զգեստ, որը պատրաստելու համար անհրաժեշտ է ավելի քան 1000 ժամ:
Չնայած այդ հագուստները ֆուտուրիստական են թվում, դրանք ստեղծելիս ոգեշնչման աղբյուր է եղել նոստալգիան: Սիփան մեծացել է Ռումինիայում և պարտական է իր՝ ներքնազգեստների դիզայներ մայրիկին, երիտասարդ տարիքում իրեն նորաձևության աշխարհին ծանոթացնելու համար: «Նա ինձ համար պատրաստեց Բարբիի ստվարաթղթի կտրվածքներ, որպեսզի կարողանամ թղթի վրա գծագրել և սովորեցրեց ինձ ձեռքով կարել», - պատմում է Սիփան:
Անցած ամառ երիտասարդ դիզայներն այցելել էր Ռումինիայի Բակաու քաղաքում ապրող իր տատիկին: Այդ ուղևորությունը խորացրեց նրա հետաքրքրությունը երկրի անցյալի նկատմամբ: Իսկապես, իր հավաքածուի մեջ ներառված են մի շարք պատմամշակութային վկայակոչումներ: Օրինակ՝ վառ գույնի գունապնակը հատուկ է ընտրված և արտացոլում է մայրաքաղաքում ապրող ռումինացի կանանց գունագեղ հոգուկապի և քաղաքային միջավայրի տարբերությունն ու հակադրումը: «Բուխարեստի գեղագիտությունը ֆրանսիական ճարտարապետության, մոխրագույն մռայլ բնակելի համալիրների և մեգա կոմունիստական կառույցների խառնուրդ է՝պառլամենտի պալատի նման», - ասում է Սիփան:
«Կանայք սովորաբար շատ ուշադիր են իրենց տեսքին. բոլորը պատշաճ հագնվում են սուպերմարկետներ ուղևորվելիս և սիրում են չափազանց հմայիչ, չափազանց կանացի տեսք ունենալ»: Ռումինական լողափի սրբիչներն առանձնանում են իրենց այսպես ասած գռեհկությամբ, քանի որ դրանց վրա բիկինիով կանանց պակերներ են և սովորաբար նման սրբիչներ բեռնատարների հետևի նստատեղերին են նետված: Սիփայի մայրը կարողացել էր մի քանի նման սրբիչ գտնել տեղական բարեգործական խանութում, որոնց մոտիվներով էլ Սիփան վերարտադրել է մետաղալար բաճկոն: «Իմ օգտագործած գործվածքների մեծ մասը ռումինական ճաշակ ունեն», - ասում է Սիփան: «Շատ անփույթ, հումորային և հեշտ համադրելի»:
Սիփայի օգտագործած ժանյակային տեխնիկաներից շատերը ռումինական են: Սիփան ոգեշնչվել է իր տատի սփռոցներով: Սիփայի մայրն օգնել է պատրաստել ժանյակ ամանորյա արձակուրդների ընթացքում, որն էլ օգտագործվել է բաճկոնի օձիքի համար: «Ես նախշերն արեցի Լոնդոնում, ուղարկեցի նրա մոտ՝ Ռումինիա, որտեղ նա տան մերձակայքում գտնվող շինհրապարակից հավաքեց անպետք էլեկտրական լարերը, ավարտեց դրանցով աշխատանքը և հետ ուղարկեց ինձ», - ասում է Սիփան: Իր զուգընկեր և գործընկեր Լուկաս Բեյքերը նույնպես անմասն չմնաց և սովորեց ժանյակ պատրաստել:
Երբ խոսքը վերաբերում է արվեստի վերամշակմանը, Սիփայի տատը մնում է նրա ամենամեծ ոգեշնչման աղբյուրը: «Նրա տունն ամենակրեատիվ, գունագեղ վայրերից մեկն է, որտեղ ես երբևէ եղել եմ: Նա շատ ինքնավստահ, ստեղծագործ կին է, և դա կարելի է տեսնել այն ամենի մեջ, ինչ շրջապատում է նրան», - ասում է Սիփան: «Նա ցանկացած առարկա կվերածի գանձի, անկախ նրանից, թե որտեղից է դա»: